Beldurra pasatu nahi?

Jennifer´s body: Gazteentzako terrorezko pelikula hau umorez beteta dago eta generoaren konstanteak mantentzen badituen arren ez da batere aspergarria egiten. Batek esango du Megan Fox ateratzen delako esaten dudala azken hau... ba...bai! Gomendioen saskian baina generoa gustuko baduzu.

Infectados (Carrier´s): Alex eta David Pastor anaiek AEBetan zuzendutako lehen filma. Argumentuan zombi, gaixotasunen eta road movien elementuak nahasten dira baina ez du ezer berririk eskaintzen. Anaien arteko harremana da gidoiko alderdirik interesgarriena. Oso ondo egina badago ere, argazkigintza aldetik batez ere, aspertu ninduela aitortu behar dut.

Arrastrame al Infierno (Drag me to Hell): Spiderman egin aurretik Sam Raimi ezaguna zen lau sosekin egindako Posesión Infernal filmeagatik eta honen arrakastak ekarri zituen ondorengoak: Terrorificamente muertos eta El ejército de las tinieblas. Azken lan honekin bere estilo eta generora bueltatzen da bereizten duen zigiluarekin: errealizazio bizkorra, plano originalak eta umore beltza, noski. Gomendagarria.

IRUZKIN SALDA II

Etxean egoteko urtarrila izan dugunez pelikula dezente ikusi ditugu etxean. Denetatik dago, adi gomendapenei!

Tierra de ángeles: Aritzek gomendatuta. Suediako komedia kostunbrista bat da. Orkestra zuzendari ospetsu bat bere herrira bueltatzen da gaixotasun bategatik eta horrek herritarretan efektu katartikoa sortuko du. Pertsonaien bat estereotipatuegia egon arren, herriko erretoreaz ari naiz, ikustea merezi du. Beraz, gomendioen saskian sartuko dugu. Goian irudi batzuk dituzue, adi musikari izugarri ederra baita.

La Clase: Blog honetan komentatua izan da. Niri asko gustatu zait baina batzuen dezepzioa ulertzen dut, norberak dituen espektatiben arabera izaten baita hori. Agian baten batek egungo hezkuntza eta nerabeen arazoen inguruko hotsandiko diskurtso bat espero zuen eta hori baino institutu bateko gela baten ikastearekiko jarrera kontatzen da. Ez dugu topatzen irakasle salbatzailerik hemen, ikasleak motibatu eta egun batetik bestera aldatuko dituenak, hori pelikula amerikarrentzat utziko dugu. Gehien gustatu zitzaidan zatia bukaera izan zen. Ikasle bakoitzak ikasturtean zehar zer ikasi duen kontatzen duenean eta gero irakasleekin batera futbol partidu bat jokatzen dute, optimismoari ate bat zabalduz.
Analisi sakonagoa merezi du lan honek, taberna batean lasai gaudenerako utziko dugu. Gomendatua, dudarik gabe.

Olvidate de mí (Eternal Sunshine of the Spotless Mind): Hilabeteko sorpresa izan da, ez nuen ezagutzen, hamarkadako filme onenen zerrenda batean topatu nuen Blogdecinen eta ikustea erabaki nuen. Pelikulan Jim Carrey aktore nagusia dela entzuten baduzue atzera botako zarete batzuk, zuek galduko duzue! Argumentu originala du, aktore interesgarriak eta ideia irudietara pasatzeko garaian errekurtso formal egokiak erabili ditu zuzendariak. Ez dizuet gehiago kontatuko.

Aste honetan gehiago.

IRUZKIN SALDA I

Ezinezkoa egiten zait ikusten ditudan pelikula guztien iruzkina egitea. Beraz "microblogging" egin beharko dut hemendik aurrera.

Vacaciones de Ferragosto: Nahiko ezaguna egin da hainbat zinemalditan. Pelikula italiarra. Hirugarren adinarekin lotutako arazoak ukitzen ditu. Niri aspegarria egin zitzaidan, geldoa, humore finegia... Ez ninduen hunkitu, agian bikoizketagatik edo?

Sueños de Juventud: Hau filme Txekiarra da. Irakasle baten bizitzaren azken etapa kontatzen du. Irakasle izateari utzi eta hainbat lanetan saiatzen da ilusioz beterik. Pelikula arina da, humore asko du eta Praga pantailan ikustea ederra izaten da beti. Zuen gurasoentzat jaitsi.

Gomorra: Orain dela asko egon zen pil-pilean. Ikusi duten lagunek ez dute gustuko izan era orain badakit zergatik. Pelikula baino mafiako errealitate gordinaren dokumentala delako eta errealitatean askotan ez dago amaiera zoriontsurik. Niri entretenigarria eta interesgarria iruditu zait.

District 9: Bere garaian ez nuen zinean ikusi eta azkenean DVDra ailegatu da. Zientzia fikziozko pelikula bat bada ere, dokumental itxura du ere, baina oraingo honetan estetikoki oso nabaria da. Gaur egungo eta iraganeko konflikto eta banaketa xenofoboak kritikatzeko bide bat da: Apartheida, Palestinako errefuxiatuak... Oso pelikula freskoa.



Man on the Wire: Oraingo hau dokumental bat da. Philippe Petit funanbulistaren egitekoa edo balentria kontatzen du. Bere ametsa Dorre Bikiak kable baten gainean zeharkatzea zen eta, legez kanpokoa bazen ere, lortu egin zuen. Dokumentalak sari asko jaso ditu, Oscarra tartean. Atentzioa deitu zidan "ero" hauen erronka batekiko ilusioa eta sentsibilitate berezia. Deigarria da lagun batek nola egiten duen negar istorioa kontatzean. Bitxikeri moduan esan Phipippe Petit Logroñon egon dela Actual dela eta.

Hurrengoa... akziozko pelikulen kritikak...

Inglourious Basterds

Hementxe aurkezten dizuet Tarantino handiaren azkeneko filma. Uste nuen zuek komentatutako pelikula zela, baina ez dut topatu gure kritiken artean, beraz, niri dagokit egitea. Nik ikusitako Tarantinoren azkenekoa DEATH PROOF izan zen, eta aitortu beharra daukat guztiz liluratuta utzi ninduela, agian ez nuelako espero horrelako filme bat ikustea. Dena den, azkeneko Tarantinada hau mundiala iruditu zait. Oraingoan banekien zer motatako filmea izango zen, baina hala ere, aurrekoa baino askoz ere gehiago gustatu zait. Pelikula luzea da, baina konturatu gabe denbora aurrera doa, badirudi hori gertatzen denean filmea gustuko duzularen seinale dela...

Alemaniak Frantzia okupatzen duen lehenengo urtean kokatzen da pelikula. Puntu gogorrak ditu, baina humorea ere nabaria da. Naziak juduen kontra eta...juduak nazien kontra...

Aktore bikainak topatzen ditugu, Christoph Waltz "Hans Landa" koronela bezala batez ere gustatu zait (filmean gaiztoa izatea tokatu zaio, baina horren ondo egin du "sindrome de estocolmo" pixka bat sentitu dudala ere, jeje) . Bestalde, Brad Pitt. Egia esan, ni ez naiz oso Brad Pitt zalea, baina bikain ibili da hemen.

Merezi du ikusteak...

AVATAR: 3D-ko irudiak 2Dko argumentuan

Avatar heldu zaigu! Abentura eta akziodun filmeak gustuko ditut, baita James Cameronen pelikula gehienak: Teminatorrekin asko disfrutatu dut, bigarrenarekin batipat, eta baita Aliensekin ere (Alien sagako bigarrena). Titanic ikusi nuen baina bukaera nekienez, itsasontzia ondoratzen da, ez zitzaidan oso erakargarria egin gainera Celin Dione-n musika horrenbeste entzuteaz nekagarri bihurtu zait azkenean.

Kritikarekin ez naiz luzatuko. Hasteko esan, leku batzutan idatzi den bezala, pelikula askoren argumentuak eta ideiak nahasten direla honetan: Pocahontas, Bailando con lobos, La princesa Monokoke, Aliens...

Alderdi ona, bisuala. Efekto bereziak primeran daude, animazioak oso naturalak dira, akzio sekuentziak primeran eramanda daude eta orokorrean irudi eder, erakargarri eta liluragarriz beteta dago pelikula. 3D-ko sistema laguntzen du pelikularen unibertsoa magikoagoa egiten, beraz, nik formatu honetan ikustea gomendatuko nuke.

Alderdirik makalena argumentua litzateke, ez fantastikoa delako, topikoz josita dagoelako. Ikusita dugun pelikula baten aurrean aurkitzen garenaren susmoa dugulako denbora guztian. Eskena batean, adibidez, Neytiri-k arkua nola maneiatzen den erakusten dio protagonistari, momentu batean buruak hurbildu, batak besteari begiratu eta begirada lotsatia botatzen diote elkarri... originala, ezta?

CELDA 211

Pelikula hau ikustera joan nintzen Daniel Monzón zuzendaria ezagutzen nuelako aspalditik, batez ere irratian entzuten nuen zine kritikak egiten. Gero zuzendaritzara pasa zen eta lau lan egin ditu gaur arte. Hauetatik ospetsuena, sari batzuk irabazi dituen El corazón del guerrero litzateke baina pertsonalki gehien gustatzen zaidana La caja Kovac da, jende gutxik ezagutzen duena eta ingelesez filmatu zuena gainera.

Celda 211 izugarri gustatu zaidan pelikula da. Urteko onenetakoa, onena ez bada. Dibertigarria da, tentsioa eta emozioa sortarazten dizu, ongi eramandako gidoia du (euskal "trama" izugarrizko saltsa ematen dio, adibidez) , gogoratuko ditugun pertsonaiak ditu eta pentsaraziko digu. Garai bateko La fuga de Segovia (ETB-n ikusi al duzue inoiz?) edo El pico bezalako "kinkien" pelikulak ekarriko dizkigu gogora baita AEB-etako kartzela-generoko hainbat konstante eta arketipoak.

Luis Tossar aktoreak pantaila jaten du eta istorioaren zutabe nagusia da, bera gabe sinesgarritasuna galduko luke dena. Hamar bat berarentzat.

Bukatzeko, oso interesgarria da zuzendariak planteatzen duen paradoxa: Delitugile edo gaizkile baten legea (edo hitza) nola izan daitekeen estatu edo poliziarena baino fidagarriagoa.

ÁGORA

Aspalditik ezer idatzi gabe eta atzeratuta dudan guztia Eguberrietan egiteko asmoa dut. Presta zaitezte.

Ágora, filme arrakastatsua, ikusle pila izan ditu estatuan, ederki promozionatua izan da eta zuzendariak ospea badu eta irabazita, nire ustez. Gainera, honelako zuzendari gutxi daude, produktua goitik behera kontrolatzen dutenak, gidoitik hasita musika arte, eta hau zaila baino zailagoa da egungo zinearen negozioan.

Amenabarren pelikulak gustura ikusi ditut betidanik. Tesisetik hasita, Abre los Ojos (Matrix-en aurrekaria?), Los Otros (El Sexto Sentidoren ondoren ateratzeak argumentuari indarra kendu zion), Mar Adentro (neurri batean ausarta baina momentu pare batean barregarri, gaztea kotxearen atzetik korrika doanean adibidez) eta azkenean, eskuartean dugun hau arte. Genero desberdinak ikutu ditu eta arnas berria eman dio estatuko naftalina usaineko zinemagintzari.

Ingurukoei, Aritz barne, ez zaie gehiegi gustatu lan hau eta ulergarria da. Batzuk 300 filmearen antzeko zerbait espero zutelako. Inozoak. Beste batzuk garai bateko "peplum" edo filme historiko "handi" bat espero zutelako agian, Ben-Hur-en edo Gladiator bezalako zerbait eta akzio gutxi eta berba asko duen pelikula bat topatu dute. Bukatzeko Espainiako sektore askorentzat erlijioen sektarismoen kontrako mezua ez dute gustuko izan, batez ere kristau erlijioaz ari bagara eta honek iritzi artikulu batzuk sortu ditu zuzendariaren kontra.

Nire ustez ikus daitekeen pelikula bat da, nahiko entretenigarria eta ongi egina. Kontua da Amenabarren izenagatik ez balitz, ikusle asko ez lirateke ikustera joango, ni barne. Ongi egina egon arren, niri behintzat ez dit bestelako zirrara berezirik sortu. Hala ere ikustea ez da denbora galtze bat eta agertzen diren zenbait idei eta gai erabilgarriak dira DBH, Batxilergo eta Unibertsitateko ikasleekin bideo forumak antolatzeko.

Amaitzeko aipatu, filmean topatu dudan alderdirik harrigarriena, originalena eta ausartena, zuzendariak garai hartako kristauak nola irudikatu dituen izango litzatekeela. Kristauak gaiztoak baino gaiztoagoak dira eta gainera gaizto aurpegia dute! Horren gaiztoak dira, zeren pelikuletako musulman gaiztoak baitiruditen! Beraz, istorio honetan, kristauen rola biktima izatetik borreroa izatera aldatu da. Amen... abar.