CELDA 211

Pelikula hau ikustera joan nintzen Daniel Monzón zuzendaria ezagutzen nuelako aspalditik, batez ere irratian entzuten nuen zine kritikak egiten. Gero zuzendaritzara pasa zen eta lau lan egin ditu gaur arte. Hauetatik ospetsuena, sari batzuk irabazi dituen El corazón del guerrero litzateke baina pertsonalki gehien gustatzen zaidana La caja Kovac da, jende gutxik ezagutzen duena eta ingelesez filmatu zuena gainera.

Celda 211 izugarri gustatu zaidan pelikula da. Urteko onenetakoa, onena ez bada. Dibertigarria da, tentsioa eta emozioa sortarazten dizu, ongi eramandako gidoia du (euskal "trama" izugarrizko saltsa ematen dio, adibidez) , gogoratuko ditugun pertsonaiak ditu eta pentsaraziko digu. Garai bateko La fuga de Segovia (ETB-n ikusi al duzue inoiz?) edo El pico bezalako "kinkien" pelikulak ekarriko dizkigu gogora baita AEB-etako kartzela-generoko hainbat konstante eta arketipoak.

Luis Tossar aktoreak pantaila jaten du eta istorioaren zutabe nagusia da, bera gabe sinesgarritasuna galduko luke dena. Hamar bat berarentzat.

Bukatzeko, oso interesgarria da zuzendariak planteatzen duen paradoxa: Delitugile edo gaizkile baten legea (edo hitza) nola izan daitekeen estatu edo poliziarena baino fidagarriagoa.

ÁGORA

Aspalditik ezer idatzi gabe eta atzeratuta dudan guztia Eguberrietan egiteko asmoa dut. Presta zaitezte.

Ágora, filme arrakastatsua, ikusle pila izan ditu estatuan, ederki promozionatua izan da eta zuzendariak ospea badu eta irabazita, nire ustez. Gainera, honelako zuzendari gutxi daude, produktua goitik behera kontrolatzen dutenak, gidoitik hasita musika arte, eta hau zaila baino zailagoa da egungo zinearen negozioan.

Amenabarren pelikulak gustura ikusi ditut betidanik. Tesisetik hasita, Abre los Ojos (Matrix-en aurrekaria?), Los Otros (El Sexto Sentidoren ondoren ateratzeak argumentuari indarra kendu zion), Mar Adentro (neurri batean ausarta baina momentu pare batean barregarri, gaztea kotxearen atzetik korrika doanean adibidez) eta azkenean, eskuartean dugun hau arte. Genero desberdinak ikutu ditu eta arnas berria eman dio estatuko naftalina usaineko zinemagintzari.

Ingurukoei, Aritz barne, ez zaie gehiegi gustatu lan hau eta ulergarria da. Batzuk 300 filmearen antzeko zerbait espero zutelako. Inozoak. Beste batzuk garai bateko "peplum" edo filme historiko "handi" bat espero zutelako agian, Ben-Hur-en edo Gladiator bezalako zerbait eta akzio gutxi eta berba asko duen pelikula bat topatu dute. Bukatzeko Espainiako sektore askorentzat erlijioen sektarismoen kontrako mezua ez dute gustuko izan, batez ere kristau erlijioaz ari bagara eta honek iritzi artikulu batzuk sortu ditu zuzendariaren kontra.

Nire ustez ikus daitekeen pelikula bat da, nahiko entretenigarria eta ongi egina. Kontua da Amenabarren izenagatik ez balitz, ikusle asko ez lirateke ikustera joango, ni barne. Ongi egina egon arren, niri behintzat ez dit bestelako zirrara berezirik sortu. Hala ere ikustea ez da denbora galtze bat eta agertzen diren zenbait idei eta gai erabilgarriak dira DBH, Batxilergo eta Unibertsitateko ikasleekin bideo forumak antolatzeko.

Amaitzeko aipatu, filmean topatu dudan alderdirik harrigarriena, originalena eta ausartena, zuzendariak garai hartako kristauak nola irudikatu dituen izango litzatekeela. Kristauak gaiztoak baino gaiztoagoak dira eta gainera gaizto aurpegia dute! Horren gaiztoak dira, zeren pelikuletako musulman gaiztoak baitiruditen! Beraz, istorio honetan, kristauen rola biktima izatetik borreroa izatera aldatu da. Amen... abar.

POR FIN VIUDA

Beste filme frantses bat. Farregarria benetan. Emakume baten bizitzaren inguruko pelikula da. Ezkonduta dago baina bere maitalearekin alde egin nahi du Txinara. Egun batean, senarra hil egiten da eta emakumea guztiz libre sentitzen hasten denean, familia datorkio gainera...

DEJAD DE QUEREME

Mundiala, besterik gabe. Pelikula frantsesa da, azkenaldi honetan oso gustokoak ditut. Filmea berez, ez da oso luzea, baina entretenigarria erabat. Tipo batek bere bizitza guztiz aldatzea erabakitzen du, baina era nahiko bortitzean. Jendeaz paso egiten du, familiaz, lagunetaz... Ezin dizuet ezer gehiago aurreratu, aukera izanez gero ez galdu pelikula hau. Komentatuko didazue...

UDAK EMANDAKOA

Bada garaia zerbait idazten hasteko eta nondik hasi eta udan ikusitako filmeen balorapen motza egiten. Zine gehiegi ez dut ikusi udan eta zine aretotan hiruzpalau titulu. Pelikula asko ahaztuta jada, hemen agertzen direnak denboraren galera saihestu dutelako dira, onerako... edo txarrerako.

Udako filmerik onena:
UP: Animaziozko filme hau udako onena izan da dudarik-gabe. Haurrentzako eta helduentzako pelikula bat, Pixar honetan aditua da, gogoratzeko momentu asko dituena: pertsonaia nagusiaren bizitzaren istorioa, etxea askatzen duen unea (momentu sinboliko-poetiko ederra). Zinea da nagusi, gag dibertigarrienak irudia eta musika bakarrik nahastuz lortzen dira, Chaplin maisuaren estiloa jarraituz. Esandakoa, gal ezin daitekeen titulu bat.

Udako barregarriena:
Resacón en Las Vegas: Emaztearekin ikusi nuen eta barrea barra-barra egin genuen. Lagunekin ikustea gomendatzen dut, garagardo batzuk eskuan izanda.

Udako dezepzioa:
Ice Age 3: Nekatu naiz. Txiste asko zituen pelikulak baina istorioa ahula baino ahulago. Pertsonaiekin nekatu naiz jada. Ez dakit, agian bigarren ikustaldi batean gehiago baloratuko dut.

Udako okerrena:
Kika Superbruja. No comment. Zine europearra haurrentzako pelikula komertzial on bat ez badaki egiten galduta gaude! Horren txarra da nik hobeto egin nezakeelakoan nagoelaren sentsazioa izan nuela. Orain, alabatxoa oraindik gogoratzen da filmeaz, haurrek kriterio gutxi dutenaren seinale.

Etxean ikusitakoak:

Gran Torino: Onena agian. Aritzen kritikarekin bat nator.

La Internacional vs La Sombra del Poder: Honelako filmeak gustuko ditut: konspirazioak, poterea duten sozietateak, eskrupulurik gabeko agintariak... Bi pelikula oso desberdinak dira eta irabazlea La Sombra del Poder da, duda izpirik gabe. Gidoi sendoa du, gaur egungo kazetaritzaren ausardi falta eta politika eta interes ekonomikoekiko subordinazioa islatzen du. Aktore onak ez zaizkio falta gainera: Russell Crowe, Helen Mirren eta Ben Affleck besteak beste. La Internacional pelikulak ere aktore ezagunak ditu: Clive Oven, Naomi Watts eta zuzendaria ona omen da. Emaitza dibertigarria bada ere, denbora pasatzeko balio du, garapena ez zait oso originala iruditu. Agian, duen onena lokalizazioak izango dira: New Yorkeko Guggenheim museoa, Berlin, Istanbul, Alpeak, Italia...

GRAN TORINO

Kaixo, kaixo denoi!!! ze moduz dana! beno, uda pasa zaigu, hondartza eta terrazatxoetako planak pixkanaka aldentzen doaz, laster freskatzen hasiko da eta berriro zinera edo etxean palomita poltsa hartuta gelditzekoak gehiago izango ditugu. Beraz, 2009 /10 denboraldia inauguratua (inauguratua, inaguratua....horrela zen, ezta? ea, Nafarroa Oinezeko komunikazio batzordeak zer dion, jeje) gelditzen da!

Beno ba agian ikusia duzue pelikula, pasa den urtean egon zen zine aretoetan. Fultxorekin beste pelikula bat ikusteko zain ginela eman zuten honen trailerra, eta egia esan lehen impresioa ez zen oso ona izan, ez ninduen erakarri, gidoi nahiko sosoa iruditu zitzaidan.... Clint Eastwood protagonista izanda nahikoa desilusio eraman nuen.

Horrela gelditu zen gauza, pelikula hau ez nuela ikusiko erabaki nuen eta azken aldian bideoklubera joan naizenetan ere ez diot atentziorik jarri. Baina aurrekoan bai, aurrekoan "gaur hartu egin behar dut, emaiozu Clint-i aukera bat" esan nuen nire barnerako, jeje

Beno, ba pelikula ikusi ondoren damutu egin naiz lehenago hartu ez izana, kriston pelikula iruditu zait, oso konpletoa. Gerra beterano bat dugu protagonista, emaztea hil berritan, kultur anitzeko auzo batean bizi da bere txakurrarekin, garajean "Gran Torino" bere kotxe maitea gordetzen du, bere auzokideak baina ezin ditu ikusi ere egin. Arrazakeria, pandillen mundu iluna...gai gordinak tratatzen ditu baina ematen dion humore puntua oso ona da, bukaeran malkotxoren bat edo beste eror dakizueke, abisatzen dut!

Ez zarete damutuko, esango didazue!

Tipo honen azken pelikulak ikusita, nire sinesgarritasun osoa irabazi du, hurrengoan ez dut bi aldiz pentsatuko. Eta gehiago egingo dut Transformers....eta horrelakoekin, jeje

WILLOW eta 80. HAMARKADAKO HAUR ETA GAZTEENTZAKO FILMEAK

Nire 5 urteko Maialentxurekin Willow ikusten ari gara bigarren aldiz. Willow Geoge Lucasek ekoiztutako pelikula da, Ron Howard-ek zuzenduta (El Codigo da Vinci, Angeles y Demonios, Una Mente Maravillosa, Apolo 13) eta Val Kilmer aktore nagusiaren papera, bere bizitzako lanik barregarriena, ez dakit nola ez zuen jarraitu bide horretatik.

Pelikularen generoa ezpatako abentura fantastikoan kokatuko nuke: printzesak, sorginak, zaldunak, trollak, ipotxak, iratxoak. Pelikula dibertigarria, paisai ederrez beteta, umora duena, pertsekuzioak, magia, garaiko efektu bereziak. Gaur egun oraindik primeran ikus daitekeen lana eta oraingo produktu asko baino hobeto dagoena.

Antzeko filme asko ikusi genituen pantaia handian 80 hamarkadan, nik zerrendatxo hau osatu dut zuen seme-alabarekin gozatzeko. Batzuk beste batzuk baino ezagunagoak egingo zaizkizue, denak gomendatzen dizkizuet nahiz eta baten bat 5 urteko haur batentzat gurasoren bati egokia ez iruditu.

1. Willow
2. La Princesa Prometida (Oso ona)
3. Laberintoren Barrena (Jim Henson, Barrio Sesamoko sortzailearena eta David Bowie gaiztoaren paperean)
4. Cristal Oscuro (Jim Hensonena hau ere)
5. La Historia Interminable (Never Ending Story.... uuuuuuuuu)
6. E.T.
7. Gremlims-ak
8. Goonitarrak

Zuena gehi dezakezue nahi izanez gero.

TROPA DE ELITE

Denboralditxo batez gure zine txokoa nahiko ahaztuta izan eta gero, hemen natorkizue ikusi dudan azken pelikula aurkeztera. "Ciudad de Dios" gustatu bazitzaizuen, honakoak gai berdintsua jorratzen du eta nahiko ondo dagoela iruditzen zait, ez da kristonako pelikula baina ikusi daiteke. Brasilgo fabeletako nakortafrikoaren gaia ikutzen du, polizia "konbentzionala" (beraiek esaten duten bezala) leporaino sartuta dago mundu hontan eta Tropa de elite delakoak egiten die aurre benetan narkoei. Talde berezi honetan sartzea beraz oso zaila da, postua lortzearen bidean banan banan erortzen joaten dira aspiranteak, ahulenak, korruptoak...

Errealitatea isladatzen duen? seguraski ez dela oso urruti ibiliko
Gobernuak hontan zer egiten duen? beste alde batera begiratu SEGURU.

LA CASA DE LAS DAGAS VOLADORAS (2004)

Aspalditik ez nuen mota honetako txinatar filmerik ikusten eta La Casa de las Dagas Voladorasekin txunditurik geratu naiz. Begietarako festa bat da:koloreak, argiztapena, eszenografia, koreografiak... Beste maila batean daudela ematen du, beste sensibilitate bat, beste erritmo bat... esplikatu baino ikusi egin behar da eta pantaila handian bada, hobe.

Hau gustatzen bazaizue Hero (zuzendari berberarena) eta Tigre y Dragon (2000.eko oskar saria irabazi zuena) gomendagarriak dira oso.

Bide batez esan Zhang Yimou-k, Ni uno menos lana ere zuzendu zuela (Urrezko Lehoia Venezian), azken hau 13 urteko irakasle ordezkari baten abenturatxoa kontatzen du, bere ikasle bat galdu eta bila joaten da hiri handira topatzeko. Primeran dago filmea baina, kuriosoa bada ere, estilo aldetik hasieran aipatu dudan honen antipodetan kokatzen da.

SER Y TENER

Dokumental bat dugu film hau, Frantziako "eskola unitario" batean gertatutakoa. Berez oso istorio sinplea da, baina oso prozesu polita dauka. Ikasleak haur txikiak direnetik LH-ko azken urteraino irakasle berarekin egoten dira, ziklo guztietako ikasleak elkarrekin. Igual pixka bat utopikoa, edo hobe esanda irakasle guztiok nahiko genukeen egoera, baina... c'est la vie!

MUNDUARI BIRA DOHAN!

"Munduari bira, doan!" euskarazko filmaren trailerra igortzen dizuet. Munduaren bira 80 egunetan klasikoaren berrirakurketa ganberro bat da. Juanjo Elordi eta Asisko Urmeneta dira zuzendariak. Marrazkiak Asiskorenak dira. Musika Kaki Arkarazorena, eta gidoia Edorta Barruetabeña eta Unai Iturriagarena. Estetikoki oso potentea da. Iruñean apirilaren 20an estrenatuko da, Golemetan euskaraz eta La Morean gaztelaniaz. Ikusi nahi baduzue, azkar ibili.

(Aitzol Mendiolak bidalita)

DUPLICITY (2009)

Aspergarria bider bi. Honela laburbilduko nuke Michael Claytonen eta The Bourne saga osoaren zuzendaria den Tony Gildroyren lan hau.

Oso aktore ezagunak ditu: Clive Owen eta Julia Robers. Clive Owen oso paper onak egin ditu bere bizitzan (Los Hijos de los Hombres onenetakoa nire ustez, ikusi beharreko pelikula, apunta ezazue), baina honetan tonto aurpegia jartzearekin nahikoa du soldata irabazteko. Julia Robers, ba, operazioak eta gero oso aurpegi arraroa geratu zaio eta bera agertzen denean Julia Robers besterik ez dut ikusten, berdin du egiten duen papera. Tom Wilkinson ere papertxoa du, azkenaldi honetan "peli" guztietan agertzen zaigu aktore hau!

Filmea espioiei buruz da, enpresen arteko espioitza, joko bikoitza (hortik hartzen du izena fimeak), espioien arteko mesfidantza, norabide aldaketak argumentuan, flashback-ak istorioa osotasunean ulertu eta argitzeko. Betiko kontuak.

EL ARCHIVO CORSO

"L enquete corse" edo hemendik itzuli den bezala, El archivo corso, pelikula frantziarra da. Aktore ezagunak ditu, Jean Reno eta Christian Clavier, Los visitantes pelikula arrakastatsuaren bikotea hain zuzen ere.

Komedia arin hau Korsikan gertatzen da, bertara Pariseko detektibe pribatu xelebre bat Korsikara doa lantxo bat egitera . Kontua da detektibea engainaturik joaten dela eta ez dela konturatzen poliziak erabiltzen duela borroka armatuko lider bat aurkitzeko (Jean Reno). Aitzaki honekin korsikako berezitasunetan edo oinarritutako hainbat topikorekin barregurea sortu nahi dute: hizkuntza, izateko era itxia, herriko kantak, polizia eta talde independisten arteko "polizia eta lapurren" jolasa...

Pelikula ez da batere ona baina euskaldunontzat kuriosoa izan dakiguke, Euskal Herriko ikuspegitik hainbat analogiak ateraratzeko balio dezakeelako batipat. Bestalde, eta hau da idaztea bultzatu nauena, pentsatzen dut ezinezkoa litzateke Espainian honelako pelikula bat ekoiztea, hots, gatazka armatua komedia klabean planteatzen duen pelikula. "Vaya Semanitakoek" zuzenduta, baliteke...

MI NOMBRE ES HARVEY MILK

Oscarretako sari banaketan Sean Penn-ek pelikula honengatik sari bat jaso zuela jakin nuenean, berau ikusteko interesa piztu ninduen. Gustoko ditut aktore honen lanak baita zuzendu dituen pelikula zenbaitzu.

Benetako historio batean oinarritua dago, Estatu Batuetan publikoki bere homosexualitatea azaldu zuen lehenengo politikoa izan genuen Harvey Milk hau. 70 hamarkadan gizon honek gidatuta hasi zen homosexualen borroka, garai hartako gizarte erabat intolerante hartan (gaur egun daukagunaz ere beste egun batean eztabaidatu dezakegu).

Ikustea merezi du, bi ordutako filma da eta erdialdean erritmo pixka bat galtzen badu ere, amaierak ez dizue indiferente utziko.

TROPA DE ÉLITE (2007)

Brasilen izugarrizko arrakasta lortu duen pelikula dugu hau, arrakasta eta baita eztabaida sutsua ere. Ezkertarrientzat tortura eta estatuko indarkeria justifikatzeagatik, eskuinarrentzat ordea filmeak ez du hango poliziaren erretratu fidelik egiten.

Ciudad de Dios ikusi zutenentzat esan azken hau horren beste aurpegi edo "kontrako alderdia", hots, fabelak kontrolatzeko sortu duten poliziako talde berezi batena, erakusten du. Hori dela eta Ciudad de Dios-en osagarria dela esan daiteke.

Orain, bi filmeak ezberdinak dira oso. Bigarren hau, amerikar, edo britaniar?, produktuen estetika jarraitzen du: protagonistaren off-eko boza, akziozko eskenak, musika kañeroa, El Sargento de Hierro edo antzeko lanen usaia (Señor, sí señor, esatea falta zitzaien) edo polizia ustelduen inguruan ikusi ditugun mila lanen zaporea. Momentu batzuetan pastiche ulergaitza otu zait. Hala ere Tropa de Elitek Berlingo Urrezko Harza irabazi zuen.(!)

Nascimiento kapitaina eta bere eliteko troparen ingurukoak faszismoari kantu bat dirudizkit. Tropa honetakoak ez dira polizia ustelak, baina lehenengo tiro egin eta gero galdetu egiten dute, eta galdetzeko duten sistema berezi samarra da: plastikozko poltsa bat buruan jarri eta kolpeka hastea. Agian batek esango du faveletako lege-hausteak, hilketak eta droga salmenta gelditzeko modu bakarra dela: salbuespen egoeren aurrean, salbuespen neurriak behar direla, hain zuzen ere. Eztabaidarako beta emango digu beraz lan honek.

Bi burutapen bukatzeko: Lehenengoa Brasilgo klase desberdinen artean dagoen banaketa sozioekonomikoa eta fisikoa. Imaginaezina dirudi baina guztiz erreala tamalez. Bigarrena, porroa erretzen duten erdi edo goi mailako gazteei favelen biolentzia bultzatzea egozten die polizia batek, hauek favelako gaizkileak bezain errudunak omen dira pertsonaia honen ustetan. Gai mamitxuak garai batean egiten ziren zine-forum baterako.

STALINGRADO

Aritzek II. Munduko Guerra eta erresistentziaren gaia gogoko duela aprobetxatuz, aurreko astebukaeran ikusi nuen filmea komentatuko dizuet. Aspalditik ikusi nahi nuen pelikula hau eta Valkyria ikusi ondoren animatu nintzen eskuratzen.

Guerra Handiaren amaierako kronologia, alemaniarren ikuspegitik, pelikulen bitartez irudikatu nahi izanez gero, hau izango zen ordena: Stalingrado, Valkyria eta El Hundimiento. Hiru pelikulek merezi dute intereres historikoagatik gutxienez.

Stalingrado filme gogorra da, luze samarra (abisua), giro gaixotia iraizten du, gerraren (eta bereziki episodio honen) krudeltasuna erakusten du eta lehen aipatu dudan bezala soldadu soil horien ikuspuntutik. Batzuk suberrealistatzat jo dituzte istorio honen eskena batzuk baina zer da suberrealistagoa guda baino?

Beraz, pelikula interesgarria da gaia oso gustukua baduzue baina ez itzazue galeriarako kontzesiorik espero.

RESISTENCIA

Film honekin aldiz kontrakoa gertatu zait, gutxiago espero nuen Daniel Craig-en pelikulaz, egia esan tipo honek egiten dituenak ez naute gehiegi erakartzen, baina tira, historioa interesgarria zirudien eta ikustera animatu nintzen. Bielorrusian kokatzen da, bigarren mundu gerran, familia judutar batetako anaiek nazien kontrako erresistentzia hasten dute basoan izkutatuta, pixkanaka biztanle gehiago elkartzen joango dira eta negua etortzearekin bat biziraupena gogortzen hasten da, iritzi kontrajarriak sortzen dira anaien artean...Tentsioa mantentzen du uneoro eta film entretenigarria iruditu zait. Esango didazue.

SIETE ALMAS

Film hunkigarria da Will Smith-en azkena, pelikula ona baina espektatiba handiagoak nituen, ez dakit, historio triste bat baina gehiago izatea espero nuen. Hasieran nahiko kostatu zitzaidan pelikulan sartzea eta ulertzea, agian siestatik jaiki berria nintzelako izan zen. Bukaeran malkotxoren bat eror dakizueke, beraz prestatu kleenex-ak,jeje

SLUMDOG MILLIONARIE

Danny Boyle zuzendari eklektikoa dela esango nuke. Genero asko ukitu ditu bere karreran eta hori dela eta pelikula arrats ezberdinak aurkeztu dizkigu: Trainspoting (Donostiako belodromoan ikusi nuena, La Playa (Di Caprio kroasanarekin), 28 días después (DVD-n oparitu zidatena eta gustuko dudana), Sunshine (erabat aspergarria) eta azken hau, Slumdog Millionarie ikusle eta kritikaren onespena izan duena.

"Quiero ser millonario" programa aitzakiatzat hartuta, gazte indiar baten bizitza kontatzen du eta, bide batez, indian bizi den pobrezia egoera erakusten du, dokumental moduan baino, bideoklip erritmoaz.

Bisualki oso indartsua da pelikula, koloretsua, fotografia eta argiztapen zaindua oso. Beraz begietarako espektakulu bat da. Soinu banda ere potentea dugu eta pelikulan berebiziko garrantzia duela pentsatzen dut. Pelikula baditu momentu gogorrak baita horiek leuntzeko umorea ere, orain, ez da filme apurtzailea estetika edo narrazio aldetik, ezta denuntziako filmea ere.

Amaierako sorpresa (sorpresa?) bat gordetzen digu zuzendariak denok poz-pozik etxera joateko. Behar al zuen fimeak? Zuek esango duzue.

PERSÉPOLIS

Oraingoan komiki baten filmea gomendatzen dizuet. Berez filmea ez da beste munduko ezer, baina mezua bai.

Neskatxa iraniar baten istorioa, (Marjane Satrapiren autobiografia da) eta aldaketa sozial baten istorioa kontatzen du.

Oso sinplea, oso ona.

EL TRUCO DEL MANCO

Ez da sekulako pelikula baina ongi dago. Auzo txiro batean kokatzen da. Bertako gazte batzuk hip-hop talde bat dute eta proiektu bat buruan. Aurrera eramaten saiatzen dira, bidean arazo dexente pasatzen dituzte; drogak, alkohola, delinkuentzia... eta bukaeran... Ikusi beharko duzue! Komentatu beharra dago gazte talde honek benetan hip-hop talde bat duela, "La excepción" izenekoa. Madrilgo paaaayoooo kuadrila bat. Artista batzuk dira! Nik pelikula baino lehen terrack packen edo hor ikusi nituen. Abeslariak ezintasun bat dauka, baina ederki abesten du! Entretenigarria. Hemen bideotxo bat Antonio Carmona gitarran dela!

NOVIEMBRE

Antzerki talde baten historia kontatzen da film hontan. Beraien antzerkia ulerzeko modua eszenatokitik haratago dihoa, kalera ateratzen dute beraien ikuskizuna, jendearekin aurrez aurre topo eginez. Probokatzaileak, gizarte mailako protestak, aktuazio extremoak... ez dago limiterik, denak balio du baldin eta ikusleak ikuskizunaren parte izaten bukatzen badu, beraien sentimenduak espresatzen badituzte...

Aitortu behar dut nire filmik gustokoetarikoa dela Achero Mañas-en hau. Pentsa, pasa den ihauteritan, kuadrillako hiru pertsonaia hauetaz mozorrotu ginen! jaja, bat, deabrutxoz, eta beste bi pailazoz, argazkiak beste egun baten! jaja

Ikusi ikusi, ez zarete damutuko!

Trailerra hemen

THIS IS ENGLAND

2007. British Independent Film Awards: Best Film. Drama eta Komedia. 80ko hamarkadan, udako oporretan. 12 urteko mutil gazte bat dugu protagonista, Shaun. Aita hil berri zaio Malvinetako gerran eta herriko skindheads nagusiekin elkartzen hasten da. Momentu horretan bere lehenengo jaiak, neskak eta Dr. Marteens botak ezagutzen ditu. Ez da skinheads-i buruzko beste pelikula bat, benetan gomendagarria. Esango didazue...

LA CLASE

Irakasle guztiek ikusi beharrekoa. Beno, eta irakasle ez direnentzat ere... Film erabat errealista, Pariseko institutu bateko eguneroko bizitza azaltzen diguna. Gela bateko eguneroko bizimodua azaltzen digu filmak, gaur egun Frantziako gizartean aurki ditzakegun arraza, bizimodu, pentsaera, familia, errealitate... ezberdineko gazteak elkartzen diren ikasgela batean. Goraipatzekoa irakaslearen lan eta gogoak, denek ikasi eta ikasteko gogoa izan dezaten. Ikasleen papera ere oso ona, kontuan izanik ez direla aktoreak, ikasle errealak baizik. Nik film osoa aho zabalik pasa nuen, zer pentsatua ematen du eta asko ikas dezakegu. Frantziako institutuetan egunerokoa izaten da hau, eta gure ikastetxeetan ere gero eta nabariagoa da horrelako egoera. Nork daki, agian gure Ikastola ere horrelakoa izatera iritsiko da! Pozgarria izango litzateke, ez da ala? Hori bai, ziur nago gu prest egongo ginatekela horrelako egoera bati erantzun egokia emateko eta beti bezala kalitatezko hezkuntza bermatzeko!

AUSENTES

Kritika txar ugari jaso zituen pelikula bere garaian eta seguru takila aldetik "ausentzia" ugari izango zituela. Daniel Calpasororen azken aurreko lana da. Duela gutxi telebistan botatako El Castigo izeneko 2 kapituluko telesail arrakastatsuaren zuzendari berbera, azken hau, portzierto, oso ongi grabatuta zegoela iruditu zitzaidan eta izandako audientziaz, 5.000.000 ikusle, poztu nintzen.

Ausentes beldurrezko thriller bat da, generoko pelikula bat hain zuzen ere. Bere alde gauza asko esan daitezke. Ez du espainako filme bat ematen. Berdin-berdin graba zitekeen Californian, hango aktore ospetsurekin eta ez ginateke ohartuko. Aktoreen lana ongi dago ere bai. Bestalde beldurra, tentsioa eta ezinegona sortzen du eta horrek ere meritua du, kontuan hartu estatuko filmeek pena ematen dutela normalean. :-)

Kontrako aldean gidoia jarriko nuke, baina mota honetako pelikulek hori izaten dute flojo normalean, deja vú sentsazioa duzu pelikula osoan zehar. Bestalde Jordi Molláren pertsonaia eta istorioan duen uztarketa ez zait gustatu. Baina hau alde batera utzita, genero hau gustatzen zaienentzat biziki gomendatuko nuke zine-lan hau.

LA CONSPIRACIÓN DEL PÁNICO

Zine komertziala eta amerikarra gustuko dut... eta damutzen naiz askotan. Oraingo honetan ez da hala izan oso ongi pasa baitut pelikulatxo hau ikusten.

Konspirazioak, botere ikusezinak, pribatutasunaren urratzea,... gai hauekiko zaletasuna dut er eta filme honek osagai hauek ematen dizkigu, gehiegi pentsatu gabe palomitak jan (mandarinak nire kasuan) eta gaua pasatzeko.

Pelikula ez da oso originala akaso: La Red, Enemigo número uno (Will Smithena), El hombre que sabía demasiado (bukaerako eskenaz ari naiz) edo Expediente X-eko kapitulu bateko ideiak eta eszenak nahasten ditu lotsarik gabe. Baina hori da hain zuzen ere bere arrakastaren gakoa.

PARADISE NOW

Palestina eta Israelen arteko mugan kokatzen den historioa kontatzen digu pelikula honek. Palestinar errefuxiatu kanpamentu batean bizi diren bi gazte, beraien herriak bizi duen opresio egoeraz nazkatuta, eraso suizida bat antolatzen dute, azkeneko orduak baina galdera eta zalantza askokoak suertatuko zaizkie, sentimentuak, ideologia....

Pelikula gomendagarria, Palestina eta Israelen arteko gatazkara hurbiltzen gaitu, bizi duten errealitatea isladatuz eta eraso suizidak egiten dituztenen barne gatazkak erakutsiaz. Ez da pelikula "gogorra" eta arina da, tentsio eta suspentsea mantentzen ditu.

VICHY, CRISTINA, BARCELONA

Edo Orozek zioen bezala Uxue, Barcina, Pamplona.

Woody Allenen azkeneko filmeak nahiko irregularrak direla esatea topikoa bihurtu da. Azken urteotan egin dituenen artean hauek salbatuko nituzke: Misterioso Asesinato en Manhattan, Everybody says I love you eta Match Point. Beste lanen artea badira bat edo beste nahiko sinpatikoak: La Maldición del Escorpion de Jade, Scoop bera, Balas Sobre Broadway... eta azkenik kaxkarrak diren batzuk: Celebrity, Anything Else. Hau dela eta bere filme berriek ez didate aldez aurretik zirrara berezirik sortzen.

Bere azken lan hau kaxkarren taldean sartuko nuke. Pelikula txepela, graziarik gabekoa elkarrizketa hutsez beteta. Argumentuak ez du batere interesik. Aktoreak lau-lauak, Pe kenduta. Azken honek animatzen du istorioa bukaera aldera, bere papera puntu histrioniko farregarria baitu, baina ez dakit nola irabaz daiteke Goya edo Oscar bat horren paper laburra izanda. ???

Salba daiteke zerbait? Abestia agian, nahiz eta horrenbeste aldiz entzun ondoren astun samarra egin, eta Bartzelona, nire Maialentxurekin Tibidabora igotzeko gogoa piztu zait.

EL BAÑO DEL PAPA

Uruguayko herrixka txiro batean gertatutako historioa kontatzen da. Historio hontako familiko aita kontrabandoan aritzen dira bizikleta hartuta. Juan Pablo II -naren bisita izango dute, 50000 pertsona joan behar omen dira, diru asko irabaziko omen dute...eta herriko familia bakoitza egun hortarako bere negoziotxoa prestatzen hasten da. Zein izango ote da protagonistaren negozioa?

Pelikula ona iruditu zait, indole honetakoak gustatzen zaizkit, simpleak, historio xume eta errealitatea isladatzen duten horietakoa da, pelikula argentinar tipikoa. Bere umore puntua badu. Arazoak agian hizkuntzarekin, esaten duten guztia ulertzerako garaian.

ASTEAN IKUSITAKOA

Aurreko astean zine sesio ugari izan ditut, pantaila handian eta txikian, hauek dira ikusitakoak labur-labur:

1. Tropic Thunder: Komedia exageratua, Hollywoodeko industriaz eta, bereziki, Vietnamen inguruko filmetaz, barre egiten duena. Gustatu zitzaidan, emazteari ez.
2. Transiberian: Bertsio originalean ikusi nuen jaisterakoan, barkatu, DVDaren hizkuntzarekin, nahastu nintzelako. Ez duzu ezer galduko ez baduzu ikusten baina ez da esaten duten bezain txarra.
3. Michael Clayton: Oso ona. Asko gustatu zitzaidan. Michael Clooney protagonista, Tilda Swinton (Itzela bere paperean, uste dut Oscarra irabazi zuela honegatik), Tom Wilkinson (Rockanrolla-n ere paper nagusi bat duena). Gustura ikusten da eta gomendagarria ikusteko.
4. Willow: 80. hamarkadako klasiko bat. Alabarekin ikusi nuen. Hurrengo batean komentatuko dut.
5. Wanted: Akzioa, akzioa, akzioa... eta efektuak. Entretenigarria. Angelina Jolie-ri ipurdia ikusten zaio, honegatik bakarrik adi egongo dira batzuk, gehiago jan beharko luke.
6. Viaje al centro de la tierra: 3Dko pelikula da eta nabaritzen da. Haurrentzat egokia, helduak aspertuta bukatuko dira.
7. Pozos de Ambición: Oraindik dena ikusi ez dudanez hurrengo baterako utziko dugu komentarixua.

A ze betekada! Hurrengo astean nire aisia dibertsifikatu beharko dut!

EN BUSCA DE LA FELICIDAD

Ze pelikula ona, asko gustatu zitzaidan, Will Smith-en lanik hoberena esango nuke, harritu nauena izenburu hau ez dudala inoiz entzun, baina oso oso ona dela iruditzen zait.
Gainera kasualitatez ikusi nuen, Will Smith-en azkena ikusi nahi nuen "Seven pouds", eta hori jeitsi beharrean beste hau jeitsi nuen.
Familia txiro baten inguruko historia da, Estatu Batuetako errealitate gordinean, emazteak ez du egoera gehiago aguantatzen eta bere senarra eta semea utzi egiten ditu. Bi hauek nola ateratzen diren aurrera kontatzen du, erlazio hunkigarria aita -semearen artekoa, malkotxoren bat eroriko zaizue akaso...

LOCK AND STOCK

Gaur ikusitako pelikula, Guy Ritchie-rena, orain gutxi ikusitako "Rocknrolla" edo denbora gehixeago duen "Snatch, cerdos y diamantes"...dira zuzendari honen beste pelikula famatu batzu.

Bere pelikulen linean, niri asko gustatu zait, gaizkileak, trapitxeoak, bere umore puntua....Pelikula gomendagarria, far batzuk botako dituzue, seguru!!!

VALKIRIA

Gaur gauean Valkiria ikusi dut zinean. Pelikula arrunta iruditu zait, interesgarria baina telefilm garesti baten itxura duena. Oso aktore ezagunak agertzen dira baina bere interpretazioek ez naute erakarri.

Gaiaren inguruan azken urteotan atera diren luzemetraien artea: El libro negro, Los falsificadores, El niño con el pijama a rayas... El hundimiento izenburua duenarekin geratzen naiz dudarik gabe: maila dramatiko altua, ongi girotua eta garai hori ulertzeko ezinbestekoa.

Valkiriarekin hasi, El hundimiento gero eta bukatzeko La Ola ikusi beharko dugu, ezta?